Gelukkig nieuwe agenda!

verscheen eerder in Brabants Centrum

Mijn nieuwe papieren agenda voelt als een opgeruimd huis, een leeg zonnig strand. Als ik door de bladzijden blader, droom ik over mijn goede voornemens. Die kan ik allemaal laten uitkomen. Want er staan nog geen duizend dingetjes in gekriebeld die met zijn allen een grote ruis vormen, en zo in de weg staan van mijn goede plannen.

Al bladerend probeer ik de laatste weken van 2019 te vergeten, waarin ik mijn klanten moest helpen met het afsluiten van hun boekjaren, hun eindevaluaties en eindverslagen. Die weken waarin ik mijn laatste loodjes probeerde te combineren met al die vragen om hulp die als badmintonshuttels door de lucht vlogen. Die dingen staan allemaal in mijn oude agenda, en dat boek is gesloten.

Mijn frisse nieuwe begint met een overlap met 2019. Die pagina’s heb ik bewust niet ingevuld. Het is een trucje waarmee ik als het ware mijn geschiedenis herschrijf. Zo begint voor mij het jaar met de illusie dat ik helemaal niets te doen had rond Kerst. Kunt u het zich voorstellen? Een werkende moeder met lege bladzijden in die week? 19 December! Leeg! 20 December! Leeg! Door er lang naar te kijken vloeit alle stress bij me weg. Daarna blader ik verder en lees over al die fijne dingen die gaan gebeuren. Feestjes, werkklusjes. Dat geeft zoveel heerlijke positieve energie.

Eigenlijk zou elk drukdoend mens op 1 januari met een schone lei moeten kunnen beginnen. Maar dat is helaas niet voor iedereen weggelegd. Niet iedereen mag op een koude regenachtige decemberdag naar de winkel fietsen om daar een boekje met lege, opgeruimde dagen aan te schaffen. Er zijn mensen die moeten doorbladeren en doorbikkelen tot de zomervakantie want dan eindigt het pas voor hen. Geen oliebollen voor de docenten en leerlingen op 1 januari, geen receptie. Zij moeten bovendien wachten met de nieuwjaarsduik tot een warme zomerdag in augustus. Zij missen dat heerlijke nieuwe-agendagevoel deze week. Zo bezien leven schoolmensen en ik echt in twee verschillende werelden.